علیرضا سمیعی اصفهانی؛ محمد مجاهد زاده؛ مرضیه کرمی؛ مالک آوریده
دوره 7، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 29-55
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مقایسه‌ای شاخص‌های تحکیم و تثبیت دموکراسی در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد و روحانی بر پایه نظریه نوسازی مارتین لیپست و لری دایموند است. آنچه در پژوهش حاضر مورد پرسش قرارگرفته ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مقایسه‌ای شاخص‌های تحکیم و تثبیت دموکراسی در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد و روحانی بر پایه نظریه نوسازی مارتین لیپست و لری دایموند است. آنچه در پژوهش حاضر مورد پرسش قرارگرفته است این است که دولت‌های جمهوری اسلامی ایران در فاصله سال‌های 1384 تا 1400 چه نقشی در تحکیم و تثبیت عناصر و شاخص‌های دموکراسی داشته‌اند؟ و تا چه حد توانسته‌اند شاخص-های دموکراتیزاسیون را عملیاتی و محقق سازند؟ برای دستیابی به نتیجه مطلوب و شایسته شاخص‌های کلیدی و مهمی مثل شهرنشینی، صنعتی شدن، آموزش عمومی، تورم، سرمایه‌گذاری خارجی، مسکن، اشتغال، احزاب و سازمان‌های غیردولتی در دوره مذکور گزینش و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در برخی شاخص‌ها مانند، مقوله مسکن و ایجاد شغل دولت احمدی‌نژاد موفق‌تر بوده است؛ و در برخی دیگر مانند؛ جذب سرمایه‌گذاری خارجی، تشکیل احزاب و تأسیس سازمان‌های غیردولتی دولت روحانی بهتر عمل کرده است و درزمینهٔ شاخص‌هایی همچون کنترل تورم، روند شهرنشینی، صنعتی شدن و آموزش عمومی اقدامات هر دو دولت به یکدیگر نزدیک بوده است. روش پژوهش، کیفی از نوع تبیین علی و اطلاعات و داده‌ها موردنیاز از طریق منابع استنادی و مجازی گردآوری‌شده است.
